The AntPad Story

แผ่นรองกันมด AntPad รูปแบบล่าสุด

ในปีพ.ศ.  2555 ผมอาศัยอยู่ในคอนโดในเมือง พักอยู่บนชั้น 24 ซึ่งสูงที่สุดของตึก การพักอยู่ที่สูงมีข้อดีหลายอย่าง อย่างหนึ่งที่เด่นชัดคือ ไม่มียุง จากที่ผมได้เห็นมานั้น ยุงบินได้ถึงประมาณชั้น 8 เท่านั้น ฉะนั้นผมจึงสามารถเปิดหน้าต่างรับลมตอนกลางคืนได้อย่างสบายใจ

แรกๆ หลังจากที่คอนโดสร้างเสร็จใหม่ๆ ไม่มีปัญหาเรื่องแมลงเลย แต่เมื่อเวลาผ่านไปประมาณปีกว่าก็เริ่มมีเพื่อนบ้านที่ไม่ได้รับเชิญทยอยกันมา สิ่งที่เจอหนักที่สุดคือมดครับ ผมจะทิ้งเศษอาหารประจำวันไว้ในถังขยะ แต่วันดีคืนดีก็เห็นมีมดเดินเป็นทางมาขึ้นถังขยะ พวกมันสร้างรังไว้ตรงไหนของอาคารไม่รู้ แต่สามารถเดินทะลุกำแพงได้ คืออาศัยช่องโปร่งในส่วนต่างๆ ของทางของกำแพงเป็นประตูลับ มุดเข้าตรงนี้ออกตรงโน้นได้ ยากที่จะตามปิดทางเดินของมัน อีกทั้งยังเดินกันขวักไขว่บนพื้นราวกับเป็นเจ้าของห้อง สร้างความหนักให้ผมเป็นอย่างยิ่ง

รำคาญแต่ก็สงสาร ไม่อยากฆ่ามัน ตัวผมเองปฏิบัติธรรมและถือศีลอย่างต่อเนื่อง การฆ่าสัตว์จึงเป็นสิ่งสุดท้ายที่จะอยากทำ

ตอนแรกๆ ก็ใช้วิธีแก้ปัญหาด้วยการเก็บเศษอาหารทั้งหมด ไม่วางทิ้งไว้หรือปล่อยไว้บนโต๊ะหรือบนเคาน์เตอร์ แต่ที่เลี่ยงไม่ได้จริงๆ คือในถังขยะ

 ผมออกตระเวนหาวิธีแก้ปัญหานี้อยู่นาน ไปดูผลิตภัณฑ์กันแมลงต่างๆ ที่มีให้ใช้ทั้งในห้าง ในตลาดสำเพ็ง ฯลฯ สุดท้ายไม่มีวิธีไหนที่ตอบโจทย์ได้ หลายวิธีอาศัยการเบื่อมดหรือฆ่ามดด้วยสารพิษ ซึ่งเราก็ไม่อยากใช้ในที่เล็กๆ อย่างในห้องคอนโด

นั่นเป็นที่มาของการค้นหาวิธีเอาเอง ผมตั้งโจทย์ง่ายๆ ว่า ทำอย่างไรจะกันไม่ได้มดขึ้นถังขยะได้โดยไม่ต้องฆ่ามัน หากมันขึ้นไม่ได้ มันก็จะไม่ต่อแถวเดินกันขวักไขว่อยู่ในห้อง

ผมทดลองอยู่หลายวิธีอาธิเช่น

·         ใช้เทปสองหน้าหรือใช้เทปกาวมาติดกลับด้าน คือ พันรอบถังขยะไว้โดยให้ด้านที่เป็นกาวอยู่ข้างนอก มดจะเดินลำบากเพราะเท้ามันติดกับกาว แต่วิธีนี้ได้ผลอยู่แค่สองสามวัน ไม่นานนักมดก็หาวิธีได้ มันเริ่มเดินบริเวณมุมขาโต๊ะเพราะมีพื้นที่กาวน้อยที่สุดและแทบจะไม่มีผลกับการเดินของมัน และต่อมาเมื่อกาวเริ่มเก่ามดก็เดินบนพื้นที่ที่เหลือได้ตามปกติ

·         นำแป้งมาโรย ใช้ได้ผลครับแต่กลายเป็นว่าห้องเลอะ อีกทั้งถ้ามดโดนแป้งมากมันก็ตายได้เหมือนกัน นั่นเป็นเพราะแป้งมีคุณสมบัติดูดความชื้น เมื่อแป้งติดกับตัวมดมากๆ มันจะดูดความชื้นออกจากตัวมดจนแห้งตายได้

·         ฉีดยาไล่แมลงที่สกัดจากผิวส้ม ซึ่งผู้ผลิตรับรองว่าไม่เป็นพิษ มดควรจะไม่ชอบกลิ่นจนไม่เข้าในบริเวณ แต่ในกรณีของผมดูจะไม่ได้ผลดีนัก มดหายไปชั่วระยะหนึ่งเท่านั้น ในเวลาไม่ถึงวันมันก็กลับมาอีก

·         ใช้น้ำหล่อ เป็นวิธีที่คนโบราณใช้มายาวนาน วิธีนี้ก็ให้ผลดีชั่วระยะเวลาหนึ่งครับ แต่ถ้าผ่านไป 4-5 วันแล้วไม่ได้เปลี่ยนน้ำ จะเกิดปรากฏการณ์ที่มดลงไปตายในน้ำ แล้วแรงตึงผิวน้ำจะเพิ่มขึ้นจนกระทั่งมดตัวอื่นๆ เดินข้ามไปได้อย่างสบาย

ผมเริ่มรู้สึกว่า การใช้สารต่างๆ มาติดหรือป้ายหรือเทไว้ในบ้าน ดูจะไม่ใช่คำตอบ กลายเป็นสร้างความไม่สะดวก ความเลอะเทอะ และความไม่สวยงามให้ตัวห้องไปด้วย อีกทั้งต้องหมั่นดูแล  ในบางจุดเทปสองหน้าที่ผมเคยติดเมื่อหลายปีก่อนนั้นยังคงอยู่เพราะไม่สามารถลอกออกได้หมด

ผมจึงนึกอยากทำแผ่นรองภาชนะแบบพิเศษที่ป้องกันไม่ให้มดขึ้นได้

ผมเริ่มหาวิธีกันมดที่เหมาะสมสำหรับแผ่นรองกันมดของผม โดยต้องมีคุณสมบัติที่ผมต้องการคือ กันมดเดินได้จริงอย่างมีประสิทธิภาพ ปลอดภัย ไม่มีพิษ ไม่ทรมานและไม่ฆ่ามด ไม่ระเหยเร็ว ไม่ส่งกลิ่นเหม็น ไม่สร้างความรำคาญให้แก่ผู้ใช้ และไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนหรือเติมสารอะไรบ่อยๆ

ผมนึกถึงการป้องกันมดเดินทางกายภาพ เพราะให้ผลยาวนานกว่าการใช้สารอะไรไล่ เป็นการทำพื้นผิวที่มดไม่อยากเดินข้าม ผมค้นหาวัสดุและสารต่างๆ ที่อาจนำมาใช้ได้ โดยตัดสารพิษออกเป็นอย่างแรก ไอเดียหนึ่งที่มีในตอนนั้นคือทำพื้นผิวที่ลื่นมากๆ ขนาดที่มดไต่แล้วตก ซึ่งมีอยู่จริงนะครับ แต่เมื่อดูสูตรการทำแล้วจำเป็นต้องใช้สารที่นำเข้า มีราคาแพง และหาได้ค่อนข้างยาก จึงต้องยกเลิกไอเดียนั้นไป

ผมนำสารที่ใช้ในครัวเรือนหลายๆ อย่างมาทดลอง วางขนมแล้วเอาสารดังกล่าวป้ายไว้รอบๆ เพื่อรอดูว่ามดจะข้ามมากินขนมได้หรือไม่ ทำอย่างนี้อยู่นานครับ ตอนนั้นมดขึ้นคอนโดทุกวันจึงทดลองได้ทุกวัน ผมเคยกระทั่งนำเข็มเย็มผ้าเล่มขนาดเล็กที่สุดที่หาได้มาปักไว้ แล้วเอาขนมเสียบไว้ข้างบน อยากรู้ว่าเข็มเล่มเล็กๆ ผอมๆ จะเล็กพอที่ทำสร้างปัญหาให้กับมดหรือไม่ มันอาจนจะพยายามเดินแล้วพบว่าทางเล็กเกินไปที่เท้ามันจะเกี่ยวได้หรือเปล่า (เฉลย: มันขึ้นได้สบายๆ ครับ)

ผมทดลองอย่างต่อเนื่อง เน้นหาวิธีสร้างพื้นผิวที่เป็นอุปสรรคกับมด จนในที่สุดจึงได้เป็นสูตรตามที่ใช้อยู่ในปัจจุบันนี้ เมื่อทดลองหลายๆ ครั้งในหลายๆ สถานที่กับมดหลายๆ สายพันธุ์ ทั้งที่บ้านตัวเอง บ้านเพื่อน บ้านญาติๆ แล้วจึงได้ข้อสรุปว่า วิธีดังกล่าวกันมดได้จริง ไม่เคยมีกรณีที่มดเดินข้ามพื้นผิวได้เองเลย (ยกเว้นแต่กรณีหนึ่งซึ่งมดตัวใหญ่เกินไป จึงข้ามสิ่งกีดขวางไปได้) ผมจึงเริ่มมั่นใจได้ว่าได้พบทางออกแล้ว

หลังจากที่ใช้วิธีนี้กับบ้านของตัวเอง สักพักก็เริ่มมีความคิดว่า คนที่เจอปัญหาเหมือนผมแต่ไม่มีอะไรตอบโจทย์ในตลาด น่าจะมีอยู่ไม่น้อย ทำไมเราไม่ลองใช้วิธีที่คิดได้นี้ ทำออกมาในรูปผลิตภัณฑ์ดูล่ะ น่าจะพอขายได้นะ

เมื่อคิดได้อย่างนั้นผมก็เริ่มทดลองหารูปแบบที่เหมาะสมที่จะเป็นแผ่นกันมด เดิมทีผมอยากให้มันมีขนาดใหญ่ประมาณ 30x30ซ.ม. เพื่อให้รองถังขยะของผมได้ แต่สุดท้ายก็คิดว่า ผู้ใช้หลายคนคงไม่ต้องใช้แผ่นใหญ่ขนาดนี้ บางครั้งหลายคนอาจจะต้องการเพียงวางภาชนะเล็กๆ  จึงตัดสินใจแบ่งแผ่นดังกล่าวเป็นสี่แผ่นย่อย และได้เป็นแผ่นขนาดที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน และสุดท้ายเลือกที่จะผลิตและจำหน่าย AntPad ภายใต้แบรนด์ Dreamleaf

นั่นเป็นที่มาสั้น ๆ ของแผ่นรองกันมด AntPad ครับ